بررسی مقایسه ای تغییرات الکتروفورتیک پروتئین های سرم سگ های مبتلا به آنتریت پاروویروسی و کروناویروسی

پاروویروس و کروناویروس به عنوان معمول ترین عامل اسهال عفونی در سگ های جوان تر از شش ماه شناخته شده اند.  در این مطالعه الگوی الکتروفورتیک پروتئین های سرم 10 قلاده از هر یک از سگ های مبتلا به اسهال پاروویروسی و کروناویروسی با 20 قلاده سگ سالم با استفاده از روش الکتروفورز ژل استات سلولز مورد مقایسه قرار گرفت.  تشخیص قطعی عفونت های پاروویروسی و کروناویروسی به کمک کیت های ایمونوکروماتوگرافی سریع صورت گرفت.  کاهش معنی داری در غلظت سرمی پروتئین تام، آلبومین، گلوبولین تام، آلفا 1 گلوبولین، بتا 1 گلوبولین، بتا 2 گلوبولین و گاماگلوبولین به علاوه افزایش معنی داری در غلظت آلفا 2 گلوبولین سگ های مبتلا به آنتریت پاروویروسی نسبت به سگ های سالم مشخص گردید (001/0p<).  در حالی که در سگ های واجد اسهال کروناویروسی غلظت گلوبولین تام، بتا 2 گلوبولین و گاماگلوبولین به شکل معنی داری پایین تر و غلظت بتا 1 گلوبولین به صورت معنی داری بالاتر از محدوده طبیعی بود (001/0p<).  این نتایج ممکن است به بیماری زایی متفاوت پاروویروس و کروناویروس سگ ها مربوط باشد.  بر خلاف عفونت پاروویروسی، نکروز ویلی ها و خونریزی در آنتریت کروناویروسی نادر است.  نتایج این مطالعه نشان می دهد که تفکیک و شناسایی اجزاء مختلف پروتئین سرم سگ ها می تواند درک تغییرات پاتولوژیک در شرایط متفاوت از جمله عفونت های پاروویروسی و کروناویروسی را آسان سازد.